میــــــــــــــــــم

گاهی هوای دلم چه بی دلیل سرد میشود...! شادی را که تقسیم میکردند؛ من کجای این گرد و غبارها در جست و جوی خویش ایستاده بودم؟ شیشه ی چشمانم را هنوز هم بخار گرفته.... هرچه بیشتر باران میبارد اما... انگار همه چیز تیره تر میشود...! پ.ن1:این روزا که میرین خرید نوروزی، چقدر حواستون به بچه های کوچیکیه که فال و گل سنبل و شعر و ماهی قرمز و... میفروشن؟؟ اصلا بین کفش و لباس و ... اونا رو می بینین  یا گم میشن؟ پ.ن2: این نوشته ی قشنگ  "اشکان صادقی" رو بخونین. (اولش به اشتباه نوشته بودم که شعر متعلق به آقای نادریه... چون سردبیر و نویسنده ی برنامه ایشون هستن  و شعرایی که آقای صادقی برنامه رو باهاشون شروع میکنه هم  از آقای نادری بود...ولی این شعر که هفته ی پیش خونده شد از خود آقای صادقیه...) هنوز هم دلم می خواهد آن کودکی را که سرد و تنها کنار پارکینگ پاساژ پردیس نزدیک تجریش نشسته است را کمک کنم چقدر پول باید تا آنجا دیگر نیاید اگر حافظ میدانست کودکان ما اینطور امرار معاش میکنند آنقدر شعر نمی سرود کاش بجای همه ی این ماه کشیدن ها و شاخه شانه کشیدنها و هدفمندتر شدن همه چیز این بچه های مانده عید را دریابیم...