جوش شیرین

دوتا آدم

مثل نمک و آب

مثل خاک اره و براده ی اهن!

یا ماسه و شکر

هرچقدر هم ک باهم مخلوط بشن

بازم یه جاهایی میشن من

وقتایی ک خون یکی ب جوش میاد

وقتایی ک یه نیرو یکیو جذب میکنه

یاوقتایی ک آب از سر میگذره...چه یک وجب چه صد وجب!

میدونی

آدمها نمیتونن مثل جوش شیرین و آبلیمو توی هم حل بشن و یکی بشن

یک "ما" درست کنن 

یه ماهیت دونفره ثابت ، همیشگی بدون کوچکترین لغزندگی،احساس تنهایی یا جدایی و من بودن فقط از چیزایی مث جوش شیرین برمیاد :|

این دانستنی های مدرسه ک نمیدونیم به چه دردی میخورن به گمونم واسه فهمین همین چیزاس!

+از دسته نوشته های هزیان شبانه🤔

پی نوشت-از اتاق فرمان اشاره کردن ک تم نوشته ام منفی میباشد

اما من از این نکته به عنوان یک عیب یاد نکرده ام و استقلال شخصیتی و حفاظت از ترکیب اصلی من بودن انسانهارایک مزیت میدانم باتچکر :))))