اینکه از وضعیتمون راضی باشیم یا ناراضی در وهله ی اول به خودمون ربط داره
اینکه میگن فلانی خوش بحالش زندگیش فلان طوره ، یا فلانی بیچاره چقد بدبخت شد
اون خوش بحالش و اون بدبختی فقط ریشه در ذات داره
کسی که در وجود و ذاتش تلاش برای تعالی هست در بدترین شرایط هم قادره که روی پای خودش بایسته و تلاش کنه
به نظرم متاسفانه ماها -ما انسانها- اینکه چطور از قدرت احساسات یا قدرت افکارمون استفاده کنیم رو یاد نگرفته ایم.
اگه ما اینها رو بلد بودیم خیلی راحتتر می تونستیم کار پیدا کنیم، شب ها سرمون رو روی بالش بذاریم و بخوابیم ، به تناسب اندام برسیم ، با مرگ عزیزانمون یا دوری اونها کنار بیایم ، منظورمون رو بدون جنگ و داد و فریاد به بقیه برسونیم و خیلی چیزای دیگه که نمی تونیم اون ها رو انجام بدیم
اینکه سعی کنیم روح ، ذهن و فکرمون رو قوی کنیم مطمئنا" کار سختی خواهد بود ، کار سختی که ما براش آموزش ندیده ایم.
چرا وقتی کسی سرمون داد میزنه ، ما بعد از مدتی اشکهامون جاری میشه
چرا بعد از متلکی که توی فلان مهمونی میشنویم تا مدتی سر درد میگیریم
چرا به ماشین 500 میلیونی دوستمون وقتی کنارش نشسته ایم حسادت می کنیم و یا اصلا غبطه می خوریم؟
چرا قادر نیستیم با دیپلم ، فوق دیپلم ، لیسانس ، یا فوق لیسانس برای خودمون شغلی بسازیم؟
چرا اون چاق هایی که دوست دارند لاغر بشن و اون لاغر هایی که دوست دارن چاق بشن وهیچوقت هم نمیشن اینقدر زیاد هستن؟
به نظر من اینها همش به قدرت فکر و احساسات یک انسان بر میگرده ، اگر ما بجای دیفرانسیل و انتگرال و فلسفه و زیست شناسی ، در بحرانی ترین سنین زندگی مون ، این چیزهایی مربوط به روانشناسی رو آموزش می دیدیم و توجه به بهداشت فردی و روحی ما از اون مشاوری که فقط میخواست از زیر زبونمون بکشه که دوست پسر/دختر داریم یا نه و ترغیبمون کنه که تجربی/ریاضی/انسانی بریم یا اون معلم بهداشتی که فقط هفته ای یکبار یه قرص آهن می آورد سر کلاس و درمورد گذاشتن پدبهداشتی ! توی پلاستیک ! و بعد سطل زباله ی مدرسه! توضیح میداد ، کمی بیشتر بود ، اونوقت ما دچار همچین جامعه ی بیچاره ای نمی شدیم.
جامعه بزرگسال بیچاره ای که توان پیدا کردن کار ، توان ازدواج ، توان برخورد درست با غریزه ی جن ـــ سی ، توان درک کردن یک انسان دیگر کنار خودش ، و در مجموع توان یک زندگی سالم و شاد رو نداره.
ما توده ی جامعه ، چه پولدارهامون و چه فقرامون ، هیچکدوم واقعا" توان ایجاد حس شادی و کنترل و به دستگیری افسار افکار و احساساتشون رو ندارند ( به غیر از عده ی معدودی ) خب باید چیکار کرد؟
اه کشید از اینکه اینها رو یاد نگرفتیم؟
به نظر من باید سعی کنیم یاد بگیریمشون.
اهمیت و کاربرد روانشناسی توی زندگی ماها خیلی بیشتر از هرچیزی هست. و مطمئنا" روانشناسی و راهکارهای کسب انرژی ها مثبت توی زندگی خیلی فراتر از کتاب مردها چه جوری هستن ! از باربارا دی انجلیس هست !!!!
من که میخوام یاد بگیرم چطوری انرژی مثبت رو وارد زندگیم کنم و زندگیم رو به یک زندگی سالم تبدیل کنم.
شما چطور؟
اگه بتونم با این اراده ی آموزش ندیده ی ضعیفم بر سر این تصمیمم بمونم و این کارو بکنم!! توی وبلاگم هم درباره اش چیزهایی خواهم نوشت.
اگر کسی اطلاعاتی داره که به این زمینه ها مربوط میشه ،اگر لطف کنه و دراختیارم بذاره، خب طبعا" خیلی استقبال خواهم کرد و یاد میگیرم :)
