میــــــــــــــــــم

خاموش نمان... آواز محزون مرثیه ات تا همیشه و همیشه در سوگ رویاهای مرده ی ما خواهد خواند... ذهن خسته ی من در هجوم گذر ثانیه ها در میان تازیانه های خاموشی آتش کودکی ها عقیم مانده است... بدون صدای حزن انگیز مرثیه ات... چیزی درون وجودم افکار معلق مرا می جود... نه... خاموش نمان... من سراسر وجودم را گوش کرده ام تا صدای صادق مرثیه خوانی هایت را از دور دست ها در ازدحام موهوم این شب تاریک در میان همهمه ی پرواز شب پره ها و خفاش ها با تمام وجودم حس کنم... نه ... خاموش نمان روزی در سایه ی آهنگ غمناکٍ مرثیه خوانی ات زمانی برای پرواز چلچله ها خواهد رسید... روزی که به قول شاملو "من آن روز را انتظار میکشم حتی روزی که دیگر, نباشم..." خاموش نمان تمام وجود من و ما در خواهش و انتظار ٍ شنیدن همیشگیٍ صدایٍ آشنای این مرثیه است... مرثیه ای نه فقط برای یک رویا... مرثیه ای برای رویا های همه ی ما... رویاهایی که در تابوت زمان... به اجبار به خاک سپردیم... ....................... پ.ن1:این پست خواهش  من و مطمئنا همه ی دوستای رادیویی منه .... امیدوارم آقای صادقی هیچوقت وبلاگش رو تعطیل نکنه.... پ.ن2: نظر خواهی  این پست فعال نیست...لطفا توی پست قبلی کامنت بذارین...