میــــــــــــــــــم

دست نگه دار... شاید هنوز نمرده باشم... خاموش مانده ام در سوگ آوازی محزون زیر پای افکار تلخ عابران له شده ام... اما شاید هنوز نمرده باشم... دستان سرد و کبودم شاید گرمای دستی را بخواهند... طعم تلخی بر زبانم است و سوزش داغ حرفهایی بر تپش های قلبم... اما... شاید هنوز نمرده باشم... زود است... زود است که سنگ سردی را پناهگاه وجود غمناکم کنی... سنگی که هرگز اشکی بر آن نخواهد چکید... زود است که تنهایی ابدی مرا با تاریکی تابوتی هم آغوش کنی... دست نگهدار... با اینکه افکاری درون پوسیده ام را میجوند... احساسم هنوز زنده است... احساسم میگوید... شاید... فقط شاید شاید هنوز نمرده باشم...