میــــــــــــــــــم

حتی زمانی که مرگ مرا در آغوش بگیرد نامم بر قلب گل رز باقی خواهد ماند و روحم در گلبرگ های زندگی ثبت خواهد شد... حتی زمانی که سال ها پس از من کسی یادی از من نکند ابر مرا از یاد نخواهد برد چرا که بارها به او اشک ریخته ام و با او فریاد زده ام... حتی زمانی که دیگر دستی نیست تا دستم را بگیرد زمین سرد مرا نوازش خواهد کرد زیرا مهربان بر پیکرش راه رفته ام... وقتی همگان مرا فراموش کنند خورشید دلتنگم خواهد شد چون هر صبح به او سلام کرده ام و ماه بی تابم خواهد شد چون بارها شب را با او زنده داشته ام حتی وقتی که در قعر زمان فرو روم سپیده صبح مرا به یاد خواهد آورد زیرا بارها با او طلوع کرده ام و با اینکه دیگر باز نخواهم گشت آسمان هر سال به پنجره اتاقم لبخند خواهد زد...