میــــــــــــــــــم

و امروز روز وداع با پاییز رنگارنگ است. دوستی که تمام داشته های خود، یعنی برگ های زندگیش رو به پای ماها ریخت. در حالیکه آنها رو با خون خودش  رنگ آمیزی کرده بود. و امروز میره تا جانی دوباره پیدا کنه... خدا حافظ ای دوست ای سرآمد فصول  و خداحافظ ای برگهای طلایی و سرخ و  سلام سلام به دوستی که هر سال در بلند ترین شب میزبان ما خواهد بود او هرسال ما را به جشن یلدای خود دعوت میکند تا 3 ماه یکرنگ و صمیمی تنهایی مان را با تنهایی و سکوتش شریک باشیم. و امشب ما به میهمانی یلدای زمستان می رویم. و تا صبح منتظر طلوع طولانی ترین غیبت خورشید می مانیم. و با خ می گوییم شاید خورشید دقیقه ای دیرتر طلوع کرد تا ما دقیقه ای بیشتر در ضیافت آریایی  یلدا بمانیم. ود