و اینک آغاز...
به نام خدا سلام. اولین مطلبی که میخوام توی این وبلاگ بنویسم؛ یه توضیح مختصر درباره ی اسم و موضوع این وبلاگه. ققنوس پرنده ای اسطوره ایه. طبق افسانه پس از اینکه هزار سال از عمر ققنوس بگذره او خودش را آتش میزنه اما از خاکستر اون آتش متولد میشه و دوباره زندگی خودش را از سر میگیره. در افسانه ها این پرنده را مغرور، آرام ،صبور، فوق العاده زیبا، و دارای آوازی بسیار زیبا و حزن انگیز، قدرت خارق العاده و اشک شفا بخش و... توصیف کردن. ققنوس میتونه برای هر انسانی نماد خصلت هایی مثل: تنهایی، غرور، شکوه، وقار، صبر، زندگی پس از مرگ، جاودانگی و ... باشه. و اسم این وبلاگ هم برای هرکدوم از شما عزیزان، میتونه نماد یک چیز باشه. من قصد دارم در این وبلاگ چیزایی رو که به نظرم جالب و تأمل برانگیز بیاد رو بنویسم. چیزای مثل شعر، متن ادبی، خبر ، خاطره ،یه سوال و... خوشحال میشم که در مورد اولین پستم نظراتتون رو بذارین. و البته هرکدام از شما عزیزان که تمایل داشته باشه متن، شعر، خبر و دست نوشته و یا هرچیزی رو به اسم خودش در این وبلاگ بنویسم میتونه مطلب دلخواهش را به صورت نظر خصوصی ارسال کنه. ممنون از همه شما فعلا خدا نگهدارتون.
