شنیدن کی بود مانند دیدن ؟ ! :|
جمعه, ۱۸ مهر ۱۳۹۳، ۰۸:۵۴ ب.ظ
جدیدا" احساس میکنم زیاد حرف میزنم!
حوصله ی شنیدن هم ندارم ! 
خیلی اخلاق مسخره ایه خودم میدونم!
توی این ماه چندین بار شده که علی داره راجع به یه موضوعی با من حرف میزنه و ووسط حرفاش من پرت میشم یه جای دیگه و ذهنم میره اینور و اونور !
اون داره حرف میزنه و من دارم بهش نگاه میکنم ! حتی سرمو تکون میدم ولی یه جای دیگه هستم!
بعد دوباره پرت میشم تو حرفاش و ادامش ! واگه کسی ازم بپرسه جمله ی قبلیش چی بود اصلا نمیدونم چی بوده
این حتی توی دانشگاه هم پیش اومده ، زل میزنم به استاد و حرکاتشو میبینم ولی یه تیکه هایی اصلا نمیشنوم چی گفته! وسط حرفاش میرم توی فکرای بی ربط وعجیب و غریب خودم و وقتی به خودم میام آخرای حرفاشه!
نمیدونم براتون پیش اومده تا حالا یا نه؟
ولی بعد از اون پرت شدن و برگشتن به شنیدن ِ حرفای اون گوینده ، حس احمقانه ای به آدم دس میده!
