میــــــــــــــــــم

برگه های ریاضی پخش می شوند بوی کاغذ کلاس را پُر می کندهمراه با بوی برف ٍ پیچیده در حیاط !و سوال ٍ یک ... معادلات!در پی یافتن نقطه ای خطی از برگه ی سفید را...سیاه می کنم!پشت پنجرهناگهان کلاغی از روی شانه ی درخت خسته ی حیاط مدرسه، قار قار می کند!یک کروشه ی بلند... x ...y...zو علامت سوال !این معادلات سه بُعدی!و تمام زندگی پر است از این کروشه های باز بی جواب...!راستی !همین کلاغ ....برای چه آه می کشد؟لحظه ای همهمه فضای امتحان را پُر می کند!بچه هااندکی عدد به هم قرض می دهند!و صدای خوردن مداد روی میز!هیـــــــــــــس !برگه ای گرفته شدنیم سپید..نیم سیاه!نیمه ی سپید، به جرم یک نگاه بی جهت... تا ابد در انتظار...دوباره من ، و نقطه ی سوال یک!بُعد ٍ یک ! x ! این نگاه احمقانه...یک بعد! یک جهت!پشت پنجره ، برف نو ، روی برف  کهنه ی حیاط قدم می زند...کلاغ دیگر روی شاخه نیست!راستی !چرا کلاغ هرگز همسفر پرستو نمی شود؟ذهن ٍ منبُعد دوم را جست و جو می کند... y=?و بُعد سه... z=? چیزی نمانده است...به حل این معادله!تنها یک جایگذاری ساده!اما گاه چیزهای ساده چقدر پیچیده اند!مثل بوی برف... قارقار این کلاغ...مثل همهمه...مثل کوچ!یامثل این صدای آشنا"برگه ها بالا! ""و سوال یکهنوز بی جواب مانده است!